ای شما ایکه بر روی جنازه های شهیدانمان کاخها ساختید.
ای شما ایکه فرزندانتان خود را قیم و صاحب مردم می دانند.
ای شما ایکه کشورهای اروپائی حیات خلوت تان شده است.
ای شما ایکه همچون اختاپوس بر اقتصاد کشورمان سایه انداخته اید.
ای شما ایکه صحنه های انقلاب محکی بود برای شناخت بهتر شما.
ای کسانی که در مکانهایی قرار گرفته اید و رنگ قداست به خود گرفته اید.
( همانند طلحه و زبیر )
ای کسانی که مال اندوز و ستمکار شده اید و از مترفین و زراندوزان حمایت می کنید.
ای کسانی که همه اش دم از دین می زنید،ریش می گذارید اما ریشه ندارید.
ای کسانی که در حرفهایتان از عقیل و علی و خانه گلی فاطمه دم می زنید اما خانه
خودتان کاخهایی است محرومان با دیدنشان افسرده شده و در غمی عظیم فرو میروند.
ای مردم ، ای پیروان ولایت ، هوشیار باشید آنها در همه جا هستند
پس بر ما واجب است آنها را بشناسیم و بدانید که آنها تشنگان قدرتند نه شیفتگان خدمت
و برای رسیدن به آن به هر حیله ای دست می زنند اما شیوه زندگیشان ، شیوه رفتارشان
سفرهایشان، زنانشان،فرزندانشان و.........همه می توانند ملاکی برای شناسایی آنهایی
باشند که در آزمایش الهی موفق بیرون نیامده اند.
پس ای دوستان به تکلیف عمل کنید و هرگز به کسانی که به دروغ رنگ قداست به خود
داده اند اعتماد نکنید و در هیچ انتخاباتی به یارانشان رای ندهید.
آنها باید بدانند که ما ملتی مسلمان و زنده و هوشیار و پیروی ولایت فقیه هستیم.
و به فرموده امام راحلمان خمینی کبیر(ره):
ملاک وضعیت فعلی افراد است نه آنچه که در قبل بوده اند.
جامعه فرهیخته جامعه ای است که در آن آزادی بیان باشد.آزادی بیان اساس کار فرهیختگی و فرهیختگان است.ابولعلا ی معیری جلوی امام صادق(ع) می نشست و خدا را با برهانش رد می کرد.بعضاً به امام بدوبیراه هم می گفت، امام فقط گوش می داد و در آخر با برهان و منطق جواب ابوالعلی را می داد.ما در اسلام تا این حد آزادی بیان داشته ایم. حالا بعضیها قصد دارند این نعمت را از مردم سلب کنند؟تنهاترین آفت آزادی بیان و قلم و مطبوعات دروغ است.و الا نقد از همه ارکان کشور آزاداست و نه تنها در دین اسلام زشت شمرده نشده بلکه در جای جای احادیث ما هم برآن صحه گذاشته اند.فقط آدمهای مستکبر هستند که از نقد خوششان نمی آید.
هشدار امام خمینی(ره) به مسئولین در خصوص خطر دنیا گرائی:
روزی که مسئولان ما از خوی کوخ نشینی فاصله بگیرند و کاخ نشین شوندباید فاتح انقلاب را خواند.
کسی که راه غلط را می رود بیشتر شانس آنرا دارد که به راه آید
وبه جائی برسد، تا کسی که راه (درست را)غلط می رود!
پارتی بازی بعد از مسئله بیکاری و گرانی یا تورم ، در ردیف سوم
مسایل و معضلات مهم اجتماعی قرار دارد.که در حال حاضر به یک
آفت شایع در تشکیلات اداری تبدیل گشته است.
پارتی بازی یا همان بند (پ)که در کشور ما منظور از آن پول و پارتی
می باشد که متاسفانه در کشور ما جای خودش را با ضابطه عوض
نموده است.و معلوم نیست خلاء قانونی آن کجاست که نمی شود
با آن به مبارزه بر خواست!؟
یلدا داریم تایلدا!!
عده زیادی ازهمین مسلمونای اطراف ما هستند که همه شبهای
آنها شب چله و شب یلداست! البته به این معنا که شبهای اونها
همیشه مثل شب چله همیشه سرد و طولانی است و از شب چله
فقط طولانی ، فقر وسرما نصیب اونها(محرومین)شده است.
همه شبهای سال برای اونها شب چله است اما بدون میوه و آجیل!
اونها صبح تا شام به صورت خانوادگی در جاهای مختلف به کارگری
مشغول هستند و نمی فهمند که شب چله، کی آمد و کی رفت.
اونها در مایحتاج اولیه و لقمه نان خود مانده اند وبا فقر گریبانگیر هستند
دیگه شب یلدا برای آنها معنائی ندارد.
در گوشه وکنار شهرمان دیده می شود که مردم خود را برای شب یلدا
آماده می کنند.میوه های رنگارنگ،زیبا و دل فریب در بسیاری از مغازه ها
در سبد های مخصوص چیده شده است.میوه هایی را که اونها (محرومین)
تا به حال حتی لمس هم نکرده اند.
به راستی آیا درست است که یلدای خانواده هایی این چنین باشد و یلدای
خانواده های بیشماری آنچنان باشد.
راستی شب یلدای شما چگونه است؟
آیا می دانید عدالت اجتماعی چیست؟
آیا عدالت اجتماعی وجود دارد؟
آیا عدالت اجتماعی مهم است؟
آیا عدالت اجتماعی همان فوتبال است؟
آیا فوتبال همان عدالت اجتماعی است؟
آیا بنزین برای همه مردم است؟
آیا بنزین برای فوتبال است؟
آیا فوتبال برای داشتن بنزین بیشتر است؟
آیا فوتبال از ضروریات زندگی جوانان ماست؟
آیا جوانان ما نیاز مبرم به فوتبال دارند؟
آیا کار همان فوتبال است؟
آیا فوتبال یعنی همه چی؟
آیا فوتبال برای تلویزیون است؟
ایا تلویزیون برای فوتبال است؟
آیا برای جوان ما ازدواج بهتر است یا فوتبال؟
آیا برای جوان ما فوتبال بهتر است یا مسکن؟
آیا جوان ما اُملِت می خورد؟
آیا گوجه فرنگی کیلویی 600 تومان است؟
آیا اُملِت غذای اشرافی است؟
آیا از نظر دولت و مجلس فوتبال برای مردم ما مفید است؟
آیا فوتبال برای سرگرم کردن مردم خوبست؟
آیا فوتبال برای فکر نکردن مردم به مشکلات زندگیشان است؟
آیا فوتبال راه کار خوبی برای مشغول نگاه داشتن مردم است؟
آیا..............................................................؟؟؟؟؟؟؟؟
توی این دنیای فانی هرچیزیکه به نظر آید یه قیمتی و رتبه ای داره
مثلاً اتومبیل،خونه،لوازم منزل،پوشاک،انواع غذاها و خوردنیها،
خلاصه همه و همه دارای قیمتی میباشند.راستش حتی آدمها هم
قیمت ورتبه هایی دارند.اما فرق در این است که روی تمام اشیائی که
در اختیار انسان است خود او قیمت می گذارد مثلاً:قیمت ماشین یا
خونه فلآن مبلغه،اما راستش قیمت آدمها را با چیزهایی که به آن
علاقه و دوستش دارند می سنجند ومحک می زنند.
مثلاً ارزش شخصی که پول دوستِ وبقول معروف پولکی است را با
همون پول می سنجند و رتبه و ارزش آدمهای دورو بَر خود را نیز با پول
می بینه که بتونه بخره.یکی هم به دنبال مقامِ ، خوب معلومِ دیگه
ارزش و رتبه آدمها را به مقامشون می دونه و همین طور شخص
دیگری آدمها را طوری دیگه مثلاً ماورائی می بینه و دیدش به این دنیا
و دنیای پس از این عالم طوری دیگه است. خلاصه همه آدمای دنیای
ما یه جایی تو جدول رتبه بندی قرار دارند اما قیمتهاشون فرق داره.
راستی خدایا جنس اونی که ما به قیمت اونیم ومحک می خوریم
چیه؟ ماشینه؟پوله؟خونه؟اصلاً این دنیایی یا مال اون دنیاست؟
خوشا به حال اون کسی که خداییه هم توی این دنیا هم توی اون دنیا
جاداره.هیچ فکر کردین قیمت شما چقدره و رتبه شماکجای جدول قرار داره؟
گفته بودی که شوم مست و دو بوست بدهم
وعده از حد بشد و ما نه دو دیدیم و نه یک!
( حافظ)
یکی از دانشمندان قدیم ایران گفته است مردم بر سه گروهند:
«آنان که نمی گویند و می کنند ، و آنان که می گویند و می کنند،
و آنان که می گویند و نمی کنند.»خوب همه خوانندگان گرامی میدانند
که دانشمندان علمِ اخلاق از این سه گروه ، گروه اول را پسندیده و
مردانه تر دانسته اند زیرا بدون آنکه سخنی گزاف بگویند کار خود را انجام
می دهند،اما در عمل از این سه گروه،گروه سوم موفق تر و کامیافته تر
بوده و هستند،یعنی کسانی که می گویند و با هوشمندی و زیرکی
وعده های شیرین و دلپذیر می دهند ولی کاری نمی کنند.بیشتر رجال
ایرانی در گذشته پیرو این گروه سوم بوده اند یعنی همواره وعده های
دور و دراز و مژده های دل انگیز می داده اند و هیچ وقت عمل نمی کردند
و اگر می کردند به منزله «نوشدارویِ پس از مرگِ سهراب»بوده است،این
بزرگان از هر روانشناسی مجرب تر بوده اند.هیچ وقت مردم را نومید و دل
آزرده نمی کردند،اینان می دانستند که انسان به امید و آرزو زنده است
چه به تعبیر ویکتور هوگو:«اگر امید واری و آرزومندی نبود،انسان زیر بار
غمها و اندوه های این دنیا خُرد و پایمال می شد.»مثلاً عدالت اجتماعی،
معرفی مفسدان اقتصادی، معرفی مدیران نالایق،ایجاد اشتقال و مهار
تورم و خیلی از وعده های دیگرکه همه در حرف است و نه در عمل!
«شخصی از یحیی برمکی حاجتی مشکل خواست و او وعده به بعد
داد.یکی از حاضران بی تجربه ونا قص عقل گفت:ای خواجه گرانمایه،
چون این کار مُیسّر نمی شد چرا جواب قاطع و یکسره ندادی؟ یحیی در
جواب گفت:خوش ندارم بلی بگویم و ضامن بشوم، یا نه بگویم و مردم را
نومید کنم،از این جهت، انتظارشان می دهم و امیدوارشان می کنم تا
خدا کارها را آسان کند.»امروزه که مسئولین از دل جامعه بر آمده اند
باید بدانند وقتی به مردم خود وعده می دهند و تا به آن وعده جامه عمل
نپوشانیده اند وعده دیگری نده اند.
گویند:روزی هارون الرشید از بهلول پرسید که:دوست ترین مردم نزد تو کیست؟
گفت:آنکس که شکم مرا سیر کند، گفت:اگر من شکم ترا سیر کنم مرا دوست
داری؟ گفت:دوستی به نسیه نباشد!
با وعده دادن وآرزومند کردن نمی توان تورم را مهار ویا عدالت اجتماعی رابرقرار
ویا مردم را صاحب خانه کرد که در آن بیا سایند وپشت به دیوار امن دهند و در
پیشبرد آرمانهای دینی و ملی و هدفهای مترقّیانه کشور خود سهیم شوند و از
قدیم گفته اند که« یک گنجشک در دست بهتر از ده گنجشکِ بر بالای درخت است»
و فخرالدین گرگانی خوب گفته است:
بزرگی سراسر بگفتار نیست دوصد گفته چون نیم کردار نیست!
یکی به من بگه اصلاً به توچه؟
آخه تو چکاره هستی؟
سر پیازی ته پیازی؟
آخه عزیزم چرا داری خودتو گول می زنی؟
این قدر حرف ، چه عرض کنم ور زدی چی شد؟
غیر از اینکه خودتو سنگ روی یخ کردی؟
آخه آخه !
آخه نداره که !
برو، برو دوربین و قلم تو بزار برو دنبال یک کار دیگه!
آخه بتوچه مربوطه که از ماشینهای دولتی تو عروسیشون استفاده می کنن!
آخه حالا تو دلت سوختِ و خبر تهیه کردی چه کاری به نتیجش داری!
مگه فضولی که چرا 3 روزِ هیچ کاری نکردن!!
دلبرم مگه نشنیدی که گفتن دارند رد یابی میکنن!!!
چی؟ کاری نداره !
از کجا می دونی شاید ماموریت بوده اتفاقی اونجا پیداش شده!
عزیزم تو هم مثل بقیه که با تجربه شدی بی خیال میشی!
به خودت بگو حالا که اینطوریه به جهنم که داره حیف و میل میشه!
به درک که داره رانت بازی میشه!
آخه دلبرکم تو که زورت به اینا نمیرسه!
برو فدات، برو مواظب خودت باش!
برو مثل خیلی ها ، تو هم از گل و بلبل بنویس !
برو نگو تا بهت انگ نچسبون، برو دنبال کارت!
پس دیگه یادت نره اون مثال معروفُ که میگن کاسه داغتر از آش نشو!
