شنیده ها حاکی از این است که تنی چند از آقایان مهم! بدلیل برنامه
چند دقیقه ای که بمناسبت سالگرد مرحوم دکتر علی شریعتی از صدا
وسیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده بود اعتراض نموده و فریاد
سر داده اند که آقای ضرغامی هیچ میدانید چه کار کرده ای وغیره........
اینجانب به این بزرگان خاطر نشان می نمایم که این همه فعل بی معنا
و بی محتوا و پوچ وبعضاً حرام از صدا وسیما به نمایش درآمده و گاهاً
فرهنگ سازی هم می شود . فرهنگی که نتیجه اش را همه روزه
می بینیم از جمله بد حجابی ، تجمل گرایی، دین گریزی وغربگرائی
بسیاری از جوانان. آنوقت دیده می شود که آقایان ویا مسئولین بی
هیچ گونه صدایی وبی تفاوت از کنار این مسائل می گذرند. اما برای
سالگرد مرحوم شریعتی که سالها در رژیم طا غوت با نوشته هایش و
سخنرانی هایش بسیاری از جوانان وازده و غرب زده این مرزوبوم را به
دامن اسلام سوق می داد ، برنامه ای چند دقیقه ای که از صدا وسیما
پخش می شود فریاد واویلا به آسمان سر می دهند که نگو و نپرس و
اینگونه از او تقدیر می نمایند.
اگر به خوبی نگاه کنید خواهید دید که چگونه اشخاصی همانند: مقام
معظم رهبری ، شهید بهشتی ، آقای رفسنجانی وبسیاری دیگر از
نخبگانی که در قبل از انقلاب با مرحوم دکتر علی شریعتی در مبارزه با
رژیم طاغوت مشارکت داشته اند ، چه تعریفها و نقطه نظر های خوبی
از ایشان داشته و او را چگونه انسانی انعطاف پذیر دانسته اند که هرزمان
از او انتقادی می کردند با تواضع تمام می پذیرفته است ودر اصلاح آن تلاش
می نموده است.
به هر حال چقدر خوب بود آقایان منتقد کمی با نگاه مثبت تری به مسائل
می نگریستند وبه نظر این حقیر این رسم مسلمانی نیست که...........
بنام خدای خوبم
امروز پنج شنبه دنبال موضوعی برای نوشتن می گشتم ، اتفا قی به جریانی برخورد کردم که بدندیدم بنویسم.
داستان از اینجا شروع شد که رفته بودم کمی خرید برای مادر خانمم انجام بدم که موقع برگشتن در سایه بلوک مادرم جوانی را دیدم حدود14 سال که روی جدول نشسته بود ، دارای چهرای زیبا اما بینهایت خسته که با کمی تا مل در چشمان او می توانستی دنیایی از غم و رنج را ببینی ، کمی آن طرف تر دو جرخه ایی را دیدم با کیسه ایی پر از نان خشک و پلاستیک که کنار سطل بزرگ زباله کنار خیابان گذاشته شده بود. نمی دانم چه شد که ایستادم ، پس از سلام و حال و احوال گفتم چرخ ما ل شماست گفت بله گفتم چقدر در روز کار می کنی گفت صبحها با گاری دستی کار می کنم امروز صبح با گاری دستی نه هزار تومان کار کرده ام و بعد از ظهر هم با دوچرخه ام دوهزار تومان کار می کنم . گفتم درس می خونی گفت تا سوم راهنمایی بیشتر نخوندم گفتم ادامه نمی دی گفت نه خرجیمون کم است گفتم با با ت چه کاره است گفت کارگر ساختمان ( بنا ) و بعد باافتخار گفت که با با م جانباز هم هست . دیگه حا لم دگر گون شد و با ابراز ادب و اجازه از او جدا شدم ، واما بسیار آشفته بودم و تا ساعتی نگران این جوان که آخرش چه می شود ، تازه اینکه با با ش هم جانباز این مرزو بومه یعنی خدا وکیلی این رسمشه؟
خانه اجاره ای
گرآمدنم به من بُدی نامدمی
ورنیز شدن به من بُدی کی شدمی
به زآن نبدی که اندرین دیر خراب
نه آمدمی ، نه بُدَمی ، نه شدمی
آدمی نه به اختیار خود به دنیا می آید ونه به اختیار خود از دنیا می رود،بلکه به زورش دنیا می آورند و به زورش از دنیا می برند. به قول فردوسیِِ بزرگ:
نه اول به کامِ تو بود آمدن
نه آخر به کامِ تو باشد شدن
میان دونا کامی اندر جهان
به کامِ دلی زیستن چون نوان؟
واو میان دو جبر و بی اختیار قرار گرفته است . فاصلۀ بسیار کم میانۀ این دو جبر را « زندگانی » نام نهاده اند که آن خود نیز پر از رنج و حرمان و بی اختیاریست ، یک روز نان و یک روز قند ویک روز شکرویک روز برنج و یک روز گوشت و یک روز روغن و یک روز اتوبوس ویک روز تا کسی ویک روز بنزین و بالاتر از همه اینکه پنجاه شصت متر زمین و دو اتاق که آدمی در آن آرام بگیرد نیست !!
به دربنگاه که می روی ما موربنگاه گردنفرازی وبی اعتنا یی می کند، موجر چنان می نگرد که عا قل اندر سفیه و برای اجاره دادن یک خانه سؤالهایی می کنند که آدمی از دنیا و ما فیها سیر وبی نیاز می شود.
دوستی حکایت می کرد که دوسال پیش خانه یی از موجری اجاره کردم و قرار بر این شد که هر وقت ایشان خانه خود را از من بخواهند ، تا یک ماه دیگر من خانه یی دیگر اجاره کنم ومنزل اورا تحویل دهم. چند وقت پیش با شرم و احتیاط به من خبر داد که خانه یی پیدا کنم ونقل مکان کنم ، من پیش خود فکر می کردم که باهمت و درایت وزارت مسکن و
مقامات مر بوط روسیاهی به ذغال مانده ودیگر یا فتن دو اتاق برای گذران عمر چندان کار سختی نیست. به بنگاه آشنا یی سفارش کردم ، پس ازدو هفته با بی اعتنا یی و اشتلم ( داد و فریاد وپرخاش ) گفت: منزلی پیدا کرده ام حدوداً ماهی صد هزارتومان و با هم پیش موجر رفتیم . خانم پیری در را بازکرد و با چنان تبختری ( تکبر و خود نما یی ) در سر و وضع من نگریست که قارون در موسی نگریسته بود، و آنگاه گفت : آقا من یک طبقه از منزل خود را اجاره می دهم ، ولی شرایطی دارم : اول اینکه ده میلیون تومان پول پیش می گیرم ، دوم اینکه اول هر ماه اجاره را بپردازی و سوم اینکه خانمتان کارمند باشد نه خانه دار، من شرایط را شنیدم و جرات سؤال نکردم که خانم خانه دار ، با خانم کارمند چه فرقی دارد ، ولی بعدها از درد آشنا یی پرسیدم ، گفت : چون زن خانه دار بیش از زن کارمندآب ، برق ، گازوتلفن مصرف می کند و ریخت و پاشش بیشتر است ، از این رو مورد بی مهری موجران است واقعاً که جل الخا لق .
پیش خود گفتم ، عَجَب قانونگذاری جانانه یی است : همه حقوق یک ماهه را اجاره خانه بده ، هیچ کس به دیدارت نیا ید، سرو صدا و زمزمه مکن ، نُتُق مکش ، دم بر نیاور، خانم خانه دار را طلاق بده و خانم اداری اختیار کن که موجر ، قاضی و قانونگذار هم شده است ، آ خر من خانه می گیرم یا به دست خودم می خواهم خودم وزنم و فرزندانم را به زندان اندازم ؟ راستی شما بگویید با این شرایط ، منزل آن خانم خانۀ من است یا زندانم ؟
خلاصه برایم معلوم شد که این همه فریاد و هیاهوی وزارت مسکن و وزیر وکیل مجلس به جایی نرسیده و تا ثیری در حل قضیه نکرده است و هنوز هم که هنوز است ( دارندگی ، برازندگی است ) و گذشته از اینکه اول وآخر حیات آ دمی زاده پر از جبر و بی اختیاری است ، و در این فا صله کوتاه هم که زندگانیش می نامندـ مستمندان اختیاری ندارند.
.....ای کسانی که ادعای مسلمانی دارید! ای کسانی که علامت مهر بر پیشانی دارید!(البته بعضی ها) ای وکیل! ای وزیر! ای توئی که نماینده مردم شدی وبرای انتخاب شدنت چه ها که نگفتی و چه ها که نکردی! ای مدیر که نه بر اساس لیاقت که بررابطه مدیر شدی! ای رئیس! ای مسئول! ای آقازاده ها! وبلاخره ای از ما بهتران و سرمایه داران!
بدانید که در هر ثروتی سه شریک هست:
یکی سرنوشت که در نابودی اموالت از تو کسب اجازه نمی کند.
دیگری وارث که انتظار می کشد تا سرت را بر بستر مرگ بگذاری وآن را برباید وتودرپیشگاه خداوند مدیون با شی.
وسومی هم خودت هستی واگر بتوانی از د و شریک دیگرت ناتوان تر مبا ش!
و اما خداوند بزرگ در سوره آل عمران آیه 92 می فرماید:
( شما هرگز به مقام نیکو کاران و خاصان نخواهید رسید مگر از آنچه دوست می دارید درراه خدا انفاق کنید و آنچه انفاق کنید خدا بر آن آگاه است.)
ای همه القاب طویل ودراز! مگر نمی دانی که چون انسان بمیرد از انجام هر کاری نا توان می شود،مگر کسانیکه یا اثر جاویدی از خود به یادگار بگذارند که از آن همیشه مردم برخوردار شوند یا دا نشی که همه را سود دهد ویا فرزند پاک دامنی که اورا یاد کند.
پیغمبر( ص ) فرمودند :
پروردگار من گفت اگر بخواهی بطحاء ( وادی مکه یا محلی نزدیک مکه ) مکه را برای تو طلا سازم. گفتم نه ، پرودگارا دوست دارم روزی گرسنه باشم وروزی سیر، روز گرسنگی را در پیشگاه تو نیایش کنم وروز سیری ترا سپاس گویم.
درحا لیکه پیامبرما مسلمانان این چنین بود شما غذا های رنگارنگ می خورید در صورتیکه رسول خدا از نان جوین سیر نمی شد!
ای آقایان ! وای.....!!! مگر نمی دانید که هر روز دو فرشته به زمین فرود می آیند ، یکی از ایشان می گوید: خدای کسانی را که انفاق می کنند پاداش ده!
و دیگری می گوید : خدایا کسانی راکه سرمایه می اندوزند را بمیران!
ای آقایان مگر نمی دانید که خداوند در قرآن سوره توبه آیه 34 و35 چه گفته ، پس بخوانید:
( ای اهل ایمان، بسیاری از علماء و رهبانان،اموال مردم را به باطل طعمه خود می کنند و خلق رااز راه خدا منع می کنند ( هم به زبان وهم به عمل دنیا طلبی )، وکسانی که طلا و نقره را گنجینه وذخیره می کنند ودرراه خدا انفاق نمی کنند ، آنها را به عذاب دردناک بشارت ده.(34 )
روزی که در آتش دوزخ ( آن ذخائر) گداخته شود، و پیشانی و پشت وپهلوی را به آن داغ کنند(وگویند ) « این است نتیجه آنچه از زر و سیم بر خود ذخیره کردید ، اکنون بچشید عذاب اندوخته ها را».( 35 )
.....در جلوی پای انسان سه راه وجود دارد،( پلیدی ، پاکی و پوچی )
تا زمانی که ایستاده ای ، نا مفهومی ، هیچی ، چون ایستاده ای ،یکی را انتخاب می کنی ، براه
می افتی ، با انتخاب وحرکتت در واقع خودت را انتخاب می کنی و حالا معنی می شوی ، مفهوم پیدا می کنی و اینجاست که شکل می گیری و ماهیت پیدا می کنی ومی آموزی که چگونه باید باشی .
.....انسانهایی بودند و هستند که درزمان انقلاب ودرزمان هشت سال دفاع مقد س افکار و
اندیشه های آرمانی وانقلابی داشتند ودستی درامور، اما امروزه پس ازانقلاب وجنگ به دنبال رسیدن به پست ومقام ازیکدیگرسبقت می گیرند.وبه دنبال قدرت سیاسی ویا قدرت پول
می باشند، که البته همان طورکه همه می دانند قدرت پول قدرت سیاسی وقدرت سیاسی قدرت پول را بدنبال دارد . حال به چه قیمت فرقی ندارد مهم این است که به هر شکلی به هدف خود برسند و دیگران........
اینان از بعد ازجنگ به فکر ایجاد ثروت و پول برای خود بودند ودراین امر مسخ شدند وازشعارهای انسانی و اسلامی خود با سرعت بسیار فاصله گرفتند. و به صورت انسانهای پول زده تبدیل شدند ودیگربه جای ( من انسانی )،( من مسلمان )،( من مومن)، ( من سید) ،(من برادر)،( من حاجی) خودش را من برتر ، من پول ، من قدرت ، من بهتر ، من چک ، من طلائی احساس می کند ، آن هم چه جور؟
اینان از زمانی که بعد از جنگ به منصب ومقام رسیدند و از آنجایی که منصب و مقام را شایسته خود می دیدند وازآنجایی که منصب و مقام امکانات را نیز به دنبال دارد و از آنجایی که بقول خودشان آنها بودند که انقلاب کردند! آنها بودند که دیگران را امر ونهی ، امر به معروف و با اسلام آشنا کرده اند واین ما بودیم که بهتر از همه می فهمیم و .....
این بود که آلینه قدرت و ثروت شدند،از آنجایی که به موقعیت پولی نیز رسیده بودند ، دیگرچیزی بنام هم نوع برای او معنا نداشت و دیگران دیده نمی شدند و او بود و دیگر اوها ی مثل خودش و آقازاده ها ونان قرض دادنهاو......
ودیگر فضائل انسانی لق لقه زبانشان شده است ولا غیر. وهمه فضائل انسانی آدمها را در حساب بانکی آنها جستجو می کنند.
انسانها همواره در جستجوی قهرمان و یا الگو برای زندگی و رفتار اجتماعی خویش می باشند که این انگیزه ذاتی وفطری است. بر همین اساس است که استعمار گران و دشمنان اسلام همواره در تلاش بوده اند تا در جوامع اسلامی الگوهای غیر اسلامی و غربی خود را به جوانان مطرح کنند تا آنان پیرامون آن شخصیت های قالبی وقلابی گرد آمده و ازآنان الهام بگیرند،در حا لی که تاریخ زندگی رهبران دینی ومذهبی اسلام انباشته از افتخارات و ویژگیهایی است که نشان گر روشن بینی وشخصیت سازنده آن در جهت تحقق آرمانهای حیات بخش و سعادت آفرین اسلام و سوق دادن انسانها بسوی خود سازی و خود جوشی و آزادگی ورسیدن به مقام والای انسانی به معنای واقعی آن وبرخاستن برمحور حق وعدالت و از غیر حق نترسیدن ودرهم کوبیدن اساس ظلم وستم و زدودن هرگونه مظاهربیدادگری وبی دینی و استعمار واستبداد وخود کامگی درجامه بشری است.
شریعتمداری: با شیطان دست ندهید
انتقاد صریح کیهان از دولت
سه شنبه 18 اردیبهشت 1386 - ساعت 13:51
آفتاب: حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی صریحی تحت عنوان «رقص گرگ‌ها» به انتقاد از زمزمه‌هایی پرداخته که از مسئولان بلندپایه دولتی در مورد مذاکره با آمریکا شنیده می‌شود. وی دراین نوشتار با خطرناک خواندن و ناپسند دانستن چنین اقدامی به دولت نهم هشدار می‌دهد که از «دست دادن با شیطان» خودداری کند چرا که این امر می‌تواند به بهای از دست رفتن عزت و اقتداد جمهوری‌اسلامی‌و جایگاه آن در سطح جهان منجر شود.
متن نوشتار مدیر مسئول کیهان به شرح زیر است:
این روزها از برخی مسئولان بلندپایه دولتی زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که اگر جدی باشد از تصمیم دولت برای دست زدن به یک اقدام خطرناک حکایت می‌کند. اقدام ناپسندی که می‌تواند به عزت و اقتدار جمهوری اسلامی‌ایران و جایگاه برجسته‌ای که مردم طی 28 سال گذشته با خون دادن و خون دل خوردن برای نظام اسلامی‌فراهم آورده‌اند، آسیب جدی برساند و در همان حال نهضت‌های رهایی بخش در جهان اسلام را با ناامیدی روبرو کند. زمزمه مذاکره با آمریکا!
روز یکشنبه 16 اردیبهشت ماه- 6 می2007- آقای منوچهر متکی وزیر امور خارجه کشورمان طی مصاحبه‌ای با مجله آمریکایی تایم که در حاشیه اجلاس شرم الشیخ صورت پذیرفته بود گفت «ایران دارای عزم سیاسی برای مذاکره با آمریکاست» وی در ادامه تاکید کرد «در جمهوری اسلامی‌ایران اراده سیاسی برای بررسی مسائل دو طرف وجود دارد اما باید از طرف دیگر نیز علامتی دریافت کنیم»!
اظهارات متکی بلافاصله در سطح گسترده ای بازتاب یافت و خبرگزاری‌های آمریکایی و اروپایی اظهارات وی را در صدر اخبار خود جای دادند و محافل سیاسی به اظهارنظر درباره این تصمیم ایران که برای آنان غیرمنتظره بود پرداختند. پیش از این، آقای بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی‌نیز به خبرنگاران گفته بود «ایران خود را برای مذاکره با آمریکا در اجلاس شرم الشیخ آماده کرده بود ولی شرایط فراهم نشد!»
درباره تصمیمی‌که احتمالا دولت درپی آن است گفتنی‌هایی هست؛
1- زمزمه مذاکره با آمریکا یک سال قبل- اسفند 84 و فروردین 85- نیز شنیده شده بود ولی بنا به دلایلی- که در یادداشتهای روز کیهان 27 اسفند 84 و 19 فروردین 85 به آن اشاره داشتیم- قبل از آن که به اقدام عملی تبدیل شود خاموش شد و عبرت انگیز آن که خاموشی این زمزمه درپی برخورد تحقیرآمیز آمریکا صورت پذیرفت. در آن هنگام، چند ساعت بعد از اعلام آمادگی ایران برای مذاکره، شبکه سراسری PBS آمریکا در تفسیری به کنایه از تسلیم ایران بعد از 27 سال مقاومت سخن گفت و «آدام ارلی» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا که به همین منظور در جمع خبرنگاران حاضر شده بود در پاسخ به یک خبرنگار که پرسیده بود «این درخواست ابتدا از سوی آمریکا مطرح شده است» گفت «دولت ایران یک دولت تروریست است و در ناآرامی‌های عراق دست دارد بنابراین پیشنهاد سفیر آمریکا در عراق برای مذاکره با ایران از نوع احضار سفیر یک کشور و هشدار به وی بوده است»!!
2- آقایان در توضیح تلاش خود برای مذاکره با آمریکا- که افرادی از دولت اصلاحات نیز 8 سال درپی آن می‌دویدند- اظهار می‌دارند؛ مگر جمهوری اسلامی‌ایران با برخی دیگر از کشورها که به دشمنی و کینه توزی علیه ایران شهره هستند رابطه ندارد؟ بنابراین ضمن مذاکره و برقراری رابطه با آمریکا، می‌توانیم مواضع سیاسی خودمان را داشته باشیم همانگونه که با انگلیس، آلمان، فرانسه و برخی دیگر از کشورها رابطه داریم.
در پاسخ به این استدلال که ظاهری فریبنده و منطقی نیز دارد باید گفت؛ همانگونه که رهبر معظم انقلاب با نگاه حکیمانه و تیزبین خود فرموده بودند، آمریکایی‌ها از ایران مذاکره را فقط برای «مذاکره» می‌خواهند نه برای حل و فصل عادلانه مسائل فیمابین، چرا که؛ مقاومت جمهوری اسلامی‌ایران در برابر زورگویی‌ها، سلطه جویی‌ها و باج خواهی‌های آمریکا طی 28 سال گذشته، ایران را به پرچمدار مبارزه با نظام سلطه جهانی و الگوی موفق برای نهضت‌های استقلال طلب و آزادیخواه اسلامی‌تبدیل کرده است و این نهضت‌ها، ایران اسلامی‌را عقبه استراتژیک خود و نمونه‌ای موفق و پیشتاز می‌دانند و با الگو گرفتن از آن به حرکت رهایی بخش خود ادامه داده و می‌دهند. انتفاضه فلسطین، حزب الله لبنان، خروش مردم مسلمان در ترکیه، الجزایر، اندونزی، مالزی و... که امروزه عرصه را بر آمریکا و متحدانش تنگ کرده است - جنگ 33روزه لبنان فقط نمونه ای از آن است- همگی در مقاومت 28 ساله ایران اسلامی‌ریشه دارند. مقصود آمریکا از مذاکره با ایران، ابلاغ این پیام به حرکت‌های اسلامی‌است که ایران نیز بعد از 28 سال مقاومت چاره ای جز روی آوردن به آمریکا - بخوانید تسلیم در برابر آمریکا- نداشت.
آیا مسئولان محترمی‌که امروزه درپی مذاکره با آمریکا هستند و علاوه بر آمریکا و متحدانش، آب ذوق زدگی را از لب و لوچه برخی گروه‌های داخلی سرازیر کرده اند، نمی‌دانند متاع گرانبهای عزت و اقتدار اسلامی‌را در مقابل چه بهای اندکی می‌فروشند؟!
3- دولت محترم نهم که این روزها از آمادگی خود برای مذاکره با آمریکا سخن می‌گوید به یقین می‌داند که ایران اسلامی‌طی 28 سال گذشته با این مذاکره مخالفت می‌ورزید و تلاش برخی از جریانات برای مذاکره با آمریکا، مخالفت صریح- و البته حکیمانه- حضرت امام (ره) و رهبر معظم انقلاب را درپی داشت بنابراین دولت محترم باید به این سؤال پاسخ بدهد آیا در ماهیت آمریکا و عملکرد آن تغییری حاصل شده است که آقایان سنگ مذاکره را به سینه می‌زنند؟ اگر تغییری پدید نیامده است، تلاش دولت برای مذاکره با آمریکا چه توجیهی دارد؟ و اگر ماهیت آمریکا تغییر کرده است که باید شواهد و قرائنی حاکی از این تغییر ماهیت در دست باشد. اکنون بفرمایند چه تغییر محسوسی در ماهیت آمریکا احساس می‌کنند؟ آیا آمریکا از کینه توزی علیه ایران اسلامی‌و جهان اسلام دست کشیده است؟ آیا ماهیت استکباری، غارتگری و قتل عام مسلمانان را کنار گذاشته است؟ آیا هنوز هم از ضرورت براندازی جمهوری اسلامی‌سخن نمی‌گوید؟! آیا با صراحت از انقلاب اسلامی‌به عنوان بزرگترین دشمن خود که باید از سر راه برداشته شود یاد نمی‌کند؟!... اگر ماهیت آمریکا و مناسبات خصمانه آن با ایران تغییر نکرده است- که نکرده است- با چه انگیزه و براساس کدام محاسبه درپی مذاکره هستید؟!
4- آمریکا بارها به صراحت اعلام کرده است که برای خروج از باتلاق عراق به امکانات ایران نیاز دارد و مقامات آمریکایی پنهان نمی‌کنند که هیچ بازیگر دیگری این امکانات را در اختیار ندارد.
مسئولان محترم دولت و مخصوصاً سیاستگذاران وزارت امور خارجه کشورمان می‌توانند به گزارش گروه تحقیق «بیکر- همیلتون»، گزارش اواخر سال 2006 موسسه «آمریکن اینترپرایز» و هشدار «کمیته خطر» مراجعه کنند که در تمامی‌آنها ضمن تاکید بر خطرناک بودن ایران اسلامی‌برای آمریکا و ضرورت مقابله با آن آمده است که «خروج آمریکا از بن بست عراق تنها با استفاده از اهرم‌هایی که ایران در اختیار دارد امکان پذیر است». گفتنی است که «رابرت گیتس» وزیر دفاع کنونی آمریکا از اعضای اصلی گروه تحقیق «بیکر- همیلتون» بود و بعد از تهیه آن گزارش به توصیه گروه یاد شده و موافقت جرج بوش، برای عملیاتی کردن مفاد آن جایگزین رامسفلد وزیر دفاع پیشین آمریکا شد.
5- ممکن است گفته شود که می‌توانیم از موقعیت ضعیف آمریکا در شرایط کنونی به عنوان یک فرصت استفاده کنیم و در قبال کمک به آمریکا برای خروج از بن بستی که امروزه در خاورمیانه با آن روبروست، امتیازات چشمگیری به دست آوریم .
باید گفت اولاً؛ چه ضرورتی دارد دشمن غدار و خونریز ملت‌های مسلمان و مردم محروم و پابرهنه جهان را از بن بست نجات بدهیم؟! ثانیاً؛ آمریکایی‌ها در حالی که هنوز هیچ گامی‌برای مذاکره برداشته نشده است پیش شرط‌هایی نظیر قطع کمک‌های ایران به گروه‌های تروریستی - بخوانید انتفاضه فلسطین، حزب الله لبنان و...- پیوستن به طرح صلح خاورمیانه- بخوانید به رسمیت شناختن اسرائیل- دست کشیدن از فعالیت هسته ای و... پیش کشیده اند و همچنان از ایران اسلامی‌به عنوان یک نظام تروریست و بی اعتناء به حقوق بشر! و... یاد می‌کنند.
6- یکی از مسئولان گفته است از آنجا که امروزه در موضع قدرت قرار داریم آماده مذاکره با آمریکا هستیم که باید گفت مقصود اصلی آمریکا از مذاکره همانگونه که در بند 2 این نوشته آمده است، القای این توهم به جهانیان و مخصوصاً نهضت‌های اسلامی‌است که ایران نیز بعد از 28 سال مقاومت چاره ای جز روی آوردن به آمریکا نداشته است. بنابراین با شرایطی که شرح آن رفت، به محض آن که پای میز مذاکره بنشینیم یک امتیاز بزرگ- و شاید بزرگترین امتیاز- را به آمریکا داده ایم و ضربه هولناکی بر عزت و اقتدار ایران اسلامی‌و حرکت جهانی اسلام وارد کرده ایم. برای آمریکا موضوع مذاکره موضوعیت ندارد، بلکه مذاکره را فقط برای مذاکره و ضربه زدن به الگوی انقلاب اسلامی‌می‌خواهد.
این نکته نیز گفتنی است که آمریکا طی چند سال گذشته بارها درپی مذاکره - با همان هدف مورد اشاره - بوده است و مخصوصاً در اجلاس شرم الشیخ بیش از ده بار برای مذاکره واسطه فرستاده بود. و کوتاه سخن آن که با شیطان دست ندهید و گرگ‌ها را ببینید که هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده چه ذوق زده می‌رقصند.
آدرس خبر http://www.aftabnews.ir/vdcfvxdw6edxv.html
بنام خدا
لباس انسان، پرچم کشور وجود اوست؛پرچمی است که او بر سر در خانه ی وجود خود نصب کرده است و با آن اعلام می کند که از کدام فرهنگ تبعیت می کند.هم چنان که هر ملتی با وفاداری واحترام به پرچم خود اعتقادش را به هویّت ملی وسیاسی خود ابراز می کند،هر انسانی نیز،مادام که به یک سلسله ارزش های خوب یا بد معتقد ودل بسته با شد،لباس متناسب با آن ارزش ها و بینش ها را از تن به در نخواهد کرد.
اینک تمدن غرب چنین وانمود می کند که می خواهد برای انسان لباس بدوزد،اما در حقیقت به جای آن که لباس بر تن او کند،اورا برهنه ساخته است و هیچ کس جرئت
نمی کند فریاد برآورد که لباسی در کار نیست و حاصل این همه مود و پارچه وچه وچه،
برهنگی انسان است. آیا مردمی پیدا می شوند که صداقتی کودکانه داشته باشند و در مقابل جهانی که برهنگی را لباس می داند،جرئت کنندو فریاد بر آورند؟
چرا آن مردم،ما نباشیم؟
بر گرفته از کتاب«فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگ» نوشته حداد عادل.
در جهان بزرگتر وشرافتمند تر از آموزگار کسی نیست زیرا بزرگتر و شریفتر از دانش وتربیت چیزی نیست واین دو را ما باید از آموزگار فراگیریم خداوند بزرگترین آموزگار است وافتخار
می کند که من به بشردانش آموختم اورا با قلم وکتاب آشنا ساختم و آنچه نمی دانست به وی آموختم.پیغمبران نیز آموزگاران انسانند زیرا وظیفه شان آنست که اخلاق و دانش را به مردم
بیاموزندهرکس چیزی به ما آموخته بزرگترین حق را به گردن ما دارد.
حضرت علی ( ع ) می فرمایند: هرکس یک حرف به من بیاموزد مرا بنده خود ساخته است. واین سخن را هیچ کس در باره هیچ کس جز آموزگارنگفته است.
بنا براین ارزش هر انسان به اندیشه وفکر اوست ومولوی می فرماید:
ای براد ر تو همه اندیشه ای ورنه با قی استخوان و ریشه ای
واین اندیشه را آموزگار پیشرفت وترقی می دهد ودانش واخلاق را که دو علامت انسانیت میباشد وانسان به همین دو چیز از حیوانات دیگر بالاتر شناخته شده ایت به ما می آموزد پس معلوم
می شود که چرا آموزگارشرافتمند ترین و بزرگترین کسان است وباید او را از جان ودل دوست داشت وطبق دستوراتش رفتار کردو هرچه گفت با دقت گوش دهیم و یکایک سخنانش را در مغز خود جای بدهیم تا در آینده بتوانیم از آنها استفاده ببریم.
