هیچ کس دوست ندارد بازیچه این و آن باشد. اما گاهی بازیگران آن قدر مهارت دارن که انسان حس نمی کند بازیچه قرار گرفته است و صیادان گاهی آن قدر زرنگ اند که شکار،فکر نمی کند به دام افتاده،بلکه خیال می کند صیادان را بازی داده است!
داستان نگاه و چهره و خودنمائی و خود آرائی برای دیگران هم از اینگونه است.در این ماجرا،چه کسی صیاد است و چه کسی صید؟آن که چهره و اندام و زیبایی های خود را در معرض تماشا و بهره برداری جنسی عمومی می گذارد،اگر لحظه ای فکر کند که چه به دست می آورد و چه از دست می دهد شاید هرگز حاضر به چنین کاری نباشد.
بعضی از « نگاه »ها ویروس «گناه» منتشر می کند.
بعضی از «چهره»ها حشره «مزاحمت» جمع می کند.
بعض از «چشم»ها در پی هوس های شیطانی است.
بعضی از اظهار علاقه ها،دام فریب و تور شکار است.
بعضی از عاشقان سینه چاک،صیادانی اند که هنرمندانه نقش بازی می کنند و وقتی به کام دل رسیدند طعمه و شکار خود را بی آبرو کرده، و رها می سازند و دنبال شکار دیگر می روند.
خوشا آنان که نگهبان مزرعه نجابت و پاسدار حریم حیا و عفافند و با پوشش صحیح و کامل و با متانت و وقار خویش هم محیط را برای خودشان ایمن می سازند هم وسیله به گناه افتادن دیگران نمی شوند.وقتی کسی خود را از نگاه نامحرمان می پوشاند مثل آن است که جلوی پنجره اتاقش توری زرده تا حشرات مزاحم و موذی وارد نشوند.حجاب ،قلعه و دژی است برای نگهبانی از «گوهر عفاف»دزدان ،از دیوار کوتاه بد حجابی و بی حجابی راحت تر به حریم کرامت دختران و زنان دستبرد می زنند.اما زنان پوشیده و متین از این گونه تعرض ها مصون ترند و دیرتر در معرض دام گستری شیادان قرار می گیرند. حجاب زینت است.آن را بر خوبی ها و زیبایی های خود بیفزایی آنگاه خواهید دید که عریانی وخود نمائی و هوس انگیزی ،برای کسی شخصیت نمی آورد. رعایت پوشش. یک هنر است والا ترک حجاب و عفاف از هر کس بر می آید چون هنر نیست.حیف است انسان خود را به یک لبخند و چشمک و وعده بفروشد و به این راحتی و ارزانی بازیچه شود...
