عید غدیر مبارک
غدیر،عید کسی است که جدیت هدفمند کردن زندگی و اهمیت
کوشیدن در بندگی را به ما نشان داد.او که از ما می خواست:
در این عید،از محرومان دل نوازی کنیم و آن را آغازی قرار دهیم
برای خود سازی.و برای آنکه درسی به ما بیاموزد ، نوشت:
« من آفریده نشدم که،خوردن خوراکیهای پاکیزه، به خود سرگرمم
ساخته و همچون چارپایانی بسته به آخور باشم که همه به یونجه
پردازد.یا به نبسته اش مانم که خاکروبه برهم زند تا علف بیابد و
شکمبه پر سازد. و چنان سرش گرم باشد که از آن چه بر سرش
آرند غافل ماند! یا مگر مرا آفریده اند تا بیکار رهایم کنند و اوقات
همه ، به بیهودگی سرکنم و مرا به حال خود وانهند»؟!
(نهج البلاغه،نامه45)
آری این کلام آن اَبَرمرد مردانگی و غیرت است.او که هشدارمان
می داد که: مسئوول اید و پرسیده می شوید که:چه نموده و
چگونه سر کرده اید؟!
او که آنچه را همه جدی می گیرند _دنیا_به بازی می گرفت.
و مرگ و قیامت را _ که همه در بازی زندگی، به آسانی فراموش
کرده یا خود را به فراموشی زده اند_ جدی.
