تکثیر خوبیها و خشکاندن مرداب بدیها با « امر به معروف و نهی از منکر» شدنی است. امر به معروف و نهی از منکر، نشانه حس و حیات در یک جامعه است. بدون آن جامعه می میرد و تعفن گناه همه جا را فرا می گیرد.
در محیط آلوده ، حتی افراد سالم هم بیمار می شوند. نهی از منکر ، اعتراض به کسانی است که فضای جامعه را برای تنفس سالم آلوده می کنند این اعتراض ، هم حق همگان است. هم وظیفه آنان.
اگر هرکس بگوید : « به من چه ! » خوبیها در جامعه کم رنگ می شود و تخلف و گناه افزایش می یابد. جامعه ای که « نظارت عمومی » در آن نباشد ، جامعه ای مرده است.
اگر به سلامت خویش علاقه دارید ، به فکر سلامت جامعه باشید. نهی از منکر ، فراخوانی به فطرت الهی انسانها و جلوگیری از آلودگی محیط جامعه به فساد و گناه است.
جامعه ، چیزی جز اجتماع « من » و « تو » نیست. اگر من و تو به فکر اصلاح آن نباشیم ، پس چه کسی مسئول است؟
محیط آلوده به گناه ، خرمن خشکی است که جرقه « تهاجم فرهنگی » در یک لحظه آن را به آتش می کشد.
شعله های فساد ، از جرقه ای کوچک پدید می آید ، جرقه ها را کنترل کنیم.
