روزگار قریبی است
عده ای چنان در چنبره گاهاً چاپلوسانه گیر افتاده اند که هر حرفی خارج از
تعارف و تمجید را حتی اگر دفاع از حقیقت هم باشد، بد اخلاقی می نامند.
و از طرفی هم عده ای چنان ژست دینی به خود گرفته اند، اما متاسفانه در عمل
طوری دیگر رفتار می کنند.
و اما عده ای دیگر نیز هستند که بی شرمانه و با وقاهت تمام سعی می کنند با ادا
اطوار اونور آبی، ظاهر غیر دینی برای خود درست کنند و متاسفانه به آن هم افتخار می
کنند.
چرا وقتی عده زیادی از هموطن های ما مستضعف هستند و نون شب محتاج، با ز در
تلویزیون ما پختن غذاهای آنچنانی را در آشپزخانه های آنچنانی و در ظرفهای آنچنانی
به نمایش می گذارد؟
آخه کارگری با حقوق تومان،
با این مخارج سنگین و دوتا بچه چی بخوره و چی به پوشه ،حالا مسافرت، و سائل و مسائل
تفریحی بماند.
-آیا این رفتارها از منظر اخلاقی،اخلاقی است؟
آیا این رفتارها از منظر دینی،دینی است؟
آیا دروغ گفتن برای رسیدن به مطاع ناچیز و زود گذر دنیای پسندیده است؟
آیا رفتار دینی داشتن بد و ناپسند است؟
آیا ژست اروپایی داشتن و از خود بیگانه شدن از نظر جامعه شناسی و دینی پسندیده
است؟
آیا دفاع از حقیقت بد اخلاقی است؟
آیا ضد دین صحبت کردن افتخار است؟
آیا نداشتن تجمّلات در زندگی نشانه تحجّر است؟
آیا آنهائی که می گویند عدالت،عدالت، تحمل عدالت را دارند؟
آیا آنهائی که می خواهند برای ما عدالت را پیاده کنند، عدالت را می شناسند؟
آیاآنهائی که خواستار عدالت در زمان حکومت علی(ع) بودند تحمل عدالت او را
داشتند؟
آیا میشه یه روزی عدالت بیاد؟
