چرا بعضی از این آدم(نماها)در مجلس عزای حسین(ع) شرکت می کنند،گریه می کنند،تجلیل می کنند اما با این حال به سادگی ابزار دست ظلم می شوند؟!یا به شعائر دینی معتقد و متعصب هستند اما در همان حال،با سخن و قلمش، جامعه را به انحراف و انحطات می کشاند.
یا به علی(ع) معتقد است،علی مردی که به قیمت از دست دادن همه چیزش در دنیا،به باطل آری نگفت. اما اینان با ادعای دوستداری اهل بیت با حرکت و عملشان در برابر هر زر و زور و مقامی و حتی جنایتی آری می گویند.
علی(ع) که با حال رکوع در برابر خدا به خلق می بخشد اما اینان با رکوع در برابر هر کس و ناکسی از خلق می گیرند.
راستی این تضاد و ناهماهنگی در رفتار و اندیشه را چگونه می توان حس کرد.
