...عثمان گفت:

ای ابوذر!کی دست از این کارت بر می داری؟

ابوذر:هنگامی که داد بینوایان از سرمایه داری گرفته شود.

عثمان (رو به حاضرین): به عقیده شما کسی که زکات مالش را داد دیگری هم در آن حقی دارد؟

کعب الاخبار: نه امیرالمومنین! زکات مالش را که داد اگر خانه ای هم از یک خشت طلا و یک خشت نقره بسازد حقی بر گردنش نیست.

ابوذر عصای خود را به شدت به سینه کعب کوفت و گفت: دروغ گفتی ای یهودی زاده! سپس این آیه را خواند:

لیس البران تولوا وجوهکم قبل المشرق و المغرب و لکن البر من آمن بالله و الیوم الاخر و المساکین و ابن السبیل والسائلین و فی الرقاب و اقام الصلوة و آتی الزکوة و الموفون بعهدهم اذا عاهدوا والصابرین فی الباساء والضراء و حین الباس اولئک الذین صدقوا و اولئک هم المتقون.(بقره_آیه177)

نیکی (تنها) این نیست (که به هنگام نماز) صورت خودت را به سوی مشرق و مغرب برگردانید.(وتمام گفتگوی شما درخصوص قبله و تغییر آن باشد و همه وقت خود را صرف آن سازید) بلکه نیکو کار کسانی هستند که به خدا و جهان دیگر و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان آورده و ثروت خود را علاقه ای که بدان دارد به خویشاوندان و یتیمان و بیچارگان و ابن سبیل و واماندگان در راه و گدایان و در راه آزادی بردگان انفاق می کند و نماز برپا می دارند و زکات را می پردازند و به عهد خود- به هنگامی که عهد بستند-وفا می کنند و در سختیها،محرومیتها،بیچارگی ها و بیماری و هنگام جنگ مقاومت می نمایند.اینهایند کسانی که راست می گویند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است)و اینها هستند پرهیزگاران.

نمی بینی بین دادن زکات و دادن مال به خویشان،یتیمان،بینوایان و برگان فرق گذاشته و اینها را بر زکات مقدم داشته است؟ نمی بینی که اندوختن مال را نهی کرده و به انفاق در راه خیر امر نموده است؟