به نام خدایی که ظرفیت پیوند دو دریای آسمانی را به خاک عطا کرد.
آیا کسی هست که زمزمه سبزترین پیوند آفرینش در ملکوت را بشنود و نداند که امشب چه شبی است؟!
آخرین پیامبر نور ، زلال ترین عصاره وحی را در پیوند دخترش با آسمانی ترین مرد ، می ریزد و با آرامشی که اولین محصول این تلاقی عظیم است ، به خدا لبخند می زند. امشب و امروز فرشتگان بال در بال هم ، زیبا ترین سرور خاک را جشن می گیرند و بزرگترین شادمانی زمین را پای می کوبند.
ای اهل زمین و آسمان ! آیا روزی زیبا تر از روز پیوند دو دریا دیده اید ؟
دو دریا ، دو بی کران ، دو شفافیت محض ! دو نور لایتناهی !
ای اهالی دیار معرفت ! در یابید این خجسته ترین ثانیه های رحمت و برکت را !
اینک ، دست مقدس فاطمه ( س ) در دست بی کران علی ( ع ) حلاوت هلهله فرشتگان را لمس می کند و شور کبریایی افلاکیان را بر می انگیزد. این سپردن دست عروسی به تکیه گاهی یک مرد نیست ؛ این سپردن انسان است به حریم بی انتهای عصمت. این پیامبر ( ص ) نیست که دخترش را به علی ( ع ) می سپارد ؛ این خداست که اختیار و اعتبار بشر را به علی ( ع ) و زهرا ( س ) وا می نهد.
امشب ، شب پیوند مرتضی و فاطمه ( ع ) نیست ؛ بلکه امشب تجدید یگانگی انسان با ذات خداست. و مبارک باد بر همه کائنات، این لبخند بی زوال پروردگار در گستره خلقت خویش.
امشب ، شب عروسی ماه و خورشید است.
امشب ، شبی است که ستاره ها کِل می کشند و زهره دف می زند.
امشب ، تنها شبی است که زمین ، یکی از آرامترین خواب هایش را خواهد دید.
امشب زمین عطر لبخند را خواهد فهمید و امشب را هیچ گاه از یاد نخواهد برد.
امشب و فردا همه فرشته ها ، این پیوند مبارک را به شما تبریک خواهند گفت.
علی جان ! شریک زندگی ام ، شریک دینم و شریک عشقم ! زهرایت آمده است تا دستانش را وقف نوازش روح زخمی ات کند تا آثار رنج های زندگی از خاطرت محو شود.
علی جان ! او از طرف خدا آمده است تا در تنهایی های مردانه ات ، با تو هم گریه شود. مگر نه آنکه فرموده اند ( جهاد زن ، خوب همسر داری است ).
علی جان ! زهرای تو ، نیت خیر کرده است تا در این جهاد الهی ، توفیق شهادت بیابد و نزد خدای عشق روسپید شود.
او هرگز از تو چیزی نخواهد خواست که تو را به سختی بیندازد و یا از توانت فراتر باشد. تا فاطمه ات (ع) هست اجازه نخواهد داد که شانه های مهربانت از اندوه بلرزد و چشمان نازنینت به اشک ، تر شود.
فردا علی ( ع ) دست بانویی را در دست دارد که دسته ی دستاس رنج را می چرخاند و گهواره ی خالی فرزندش را در نظر مجسم می کند که در ابرها کم رنگ می شود.
اینجا خانه کیست که این قدر بوی خُلود می دهد؟ از کدام واقعه بزرگ به وجد آمده اند؟ این جا جشن کدام آفرینش دوباره است که فرشتگان سجده برده اند؟
خانه نور است ، خانه وحی ، خانه محمد ( ص ) ، و آن که به دامادی این خانه می آید ، علی است . خورشید می آید به پیوند خورشید و ستاره ها نقل می پاشند راه آسمان را با عطر گل محمدی فرش کرده اند . خدیجه از بهشت میوه زیبای خود را در جامعه سپید عروس نظاره می کند.
عشق به حُرمت این لحظات سکوت کرده است . و دستهای خورشید به دستهای خورشید پیوند خورده است .
