|
در قرآن معمولاً کلمهى «أظلَم» که به معناى ظلمبزرگ است در مورد ظلمهاى فرهنگى بکار رفته است، نظیر:
1. دروغ و افترا بر خدا. «أظلم ممن افترى على اللّه»(انعام، 93.)
2. جلوگیرى از مراکز و مساجد توحید. «أظلم ممّن منع مساجد اللّه»(بقره، 114.)
3. سعى و تلاش براى خرابى مساجد و کتمان شهادت. «و من أظلم ممن کتم شهادة عنده»(بقره، 140.)
با این که خداوند در مورد مفاسد اقتصادى تنها یکبار کلمهى توبیخ کننده «ویل» را بکار برده، «ویل للمطفّفین»(مطفّفین، 1.) و در مورد زخم زبانهاى اجتماعى نیز یکبار کلمهى «ویل» را استفاده کرده است، «ویل لکلّ همزة لمزة»( همزه، 1.)، ولى در مورد ظلمهاى فرهنگى در آیهى 79 سورهى بقره سه بار کلمهى «ویل» بکار برده است و مىفرماید: پس واى بر کسانى که مطالبى را از پیش خود مىنویسند، سپس مىگویند این از طرف خداست تا با آن بهاى اندکى بستانند! پس واى بر آنها از آنچه دستهایشان نوشت و واى بر آنچه از این راه به دست مىآورند!
|
