سلام و الرحمه
ممنون كه جواب داديد. و در مورد بندهاي جوابتان هم:
1- من نگفتم كه منظور شما اين بوده و در اين مورد با شما هم عقيدهام. مي دانم كه شما اشتراك در مسلماني و سرطان اسراييل را عامل پشتيباني هميشگي از فلسطينيان مي دانيد.
2- قضيه مسلمانان محصور در شعب را مي دانم و در صبر و بردباريشان شكي نيست، اما كاش به صورت موردي و جزيي اوضاع و احوال آنها را با غزه امروز مقايسه مي كرديد و تفاوت عمل ها را نيز هم. آنجا تمام اسلام در مقابل تمام كفر بودند ولي الان موضوع متفاوت است.
3- سعودي هاي وهابي به فلسطيني ها رحم نمي كنند و دلشان براي آنها نسوخته. من اين را قبول دارم. اما فكر نمي كنم مشعل براي جلب ترحم آنها به آنجا رفته باشد. گمانم اينقدر معقول باشد اين آقا. از نظر من اين يك تاكتيك است كه شايد بتواند موثر باشد. و البته در هر زمان، ملاك حال فعلي افراد است و اگر در آينده اين فرد و هر كس ديگري خطا و خيانتي به آرمان اسلامي فلسطين كرد، به جاي خود جاي مواخذه و سرزنش خواهد داشت.
4- الحمدلله ايران كشور بزرگي است با منابع و موقعيت استراتژيك در منطقه كه با هر تحريمي، باز قسمت هاي زيادي از دنيا به او احتياج دارند و امكان كشيدن ديوار فولادي دورتادور ايران وجود نداشته و ندارد. اما غزه، آخر وسعتش شايد اندازه شهرستان مشهد بشود. دور اين شهر را ميشود ديوار فولادي كشيد و ساكنانش را به هر طرز فجيع دلخواه و مورد نظر كشت و شكنجه داد.
5- هدف وسيله را توجيه نميكند. اين را هم قبول دارم. شايد من انشاي خوبي نداشتم. اما تناسب و عدم تناسب وسيله را چه كسي تعيين مي كند؟ و چه ملاك و معياري براي تشخيص و قضاوت در مورد آن هست؟
نمي دانم كدام يك از مراجع تقليد بوده اند كه وقتي از او پرسيدند حكم چاه آب خانه اي كه در آن سگي مرده چيست؟ اول رفت چاه خانه خودش را خشك كرد تا تفاوت موقعيت و احساس آب داشتن و نداشتن تاثيري در حكم و فتوايش نگذارد.
6- گفتيد كه : رمز موفقيت هر امتي در گرو دو چيز است اول،ايمان به هدف.دوم،استقامت و کوشش در طريق نيل به آن.
نظر كارشناسي بنده هم تقريبا همين است! بجز اينكه بيشتر از دو چيز را گروگان ميدانم، هر چند با وزن ها و ضريب هاي متفاوت
7- در اينكه ما غير عربها بدمان نمي آيد بر مسايل قوميتي پافشاري كنيم هم مطمئن تر شدم! آخر «اين عربها پاپتي!» اند!
8- يك مساله مهم اين است كه وقتي يك عده كه در بدترين شرايط دارند عليه اسراييل و آن عده از عرب ها كه بصيرت ندارند و عوضش تا بخواهي حب دنيا دارند (از خود سران تشكيلات خودگردان كه عرفات از آنها بود بگير تا دولتهاي عربي ديگر)، مقاومت مي كنند و مورد تهاجم هستند، همان دشمنان برايشان كافي است و ما بايد مراقب باشيم كه نظرات و نوشته هايمان موازي با خط تضعيف مقاومت قرار نگيرد.
البته معتقد نيستم كه اين كار آگاهانه اتفاق مي افتد.
باز هم ببخشيد كه طولاني شد و مويد باشيد
الله ولي التوفيق