لقمان به فرزندش گفت:
حسود را سه نشانه است؛پشت سر غیبت می کند ، روبه رو تملق می گوید و از گرفتاری دیگران شاد می شود.
( خصال صفحه 121 )
با سلام به همه دوستان
امروز عازم سفر حج تمتع هستم و ان شاالله نایب زیاره همه شما البته اگر لایق باشم.
کاروان ما از مشهد به شماره19014 به مدیریت دکتر حسین حسین پور می باشد.
اسم سفرم رو گذاشتم سفر عشق و در حال تهیه سفرنامه ای با همین نام هستم.
التماس دعا از همه شما دارم.
فرزند و یا وابستگی خونی داشتن به بزرگان برای بعضی ها نه در این دنیا مصونیت دارد و نه در آن دنیا عاقبت بخیری !
در همین رابطه آمده است که روزی در یک مجلس عام ، عده زیادی شرکت داشتند و امام رضا (ع) برای آنها صحبت می کرد از آن سو زید،عده ای از اهل مجلس را متوجه خود کرده بود و برای آنها در فضیلت سادات و اولاد پیغمبر،و اینکه آنان وضع استثنائی دارند،داد سخن می داد،و مرتب می گفت: ما خانواده چنین،ما خانوتده چنان. امام متوجه گفتار زید شد.ناگهان نگاه تند و فریاد یا زید ! امام ، زید و همه اهل مجلس را متوجه کرد.فرمود : ای زید حرفهای بقالهای کوفه باورت آمده، و مرتب تحویل مردم می دهی،اینها چه چیز است که به مردم می گویی،آن که شنیده ای خداوند ذریه فاطمه(س) را از آتش جهنم مصون داشته است، مقصود فرزندان بلا فصل فاطمه(س)،یعنی حسن و حسین و دو خواهر ایشان است.اگر مطلب این طور است که تو می گوئی و اولاد فاطمه وضع استثنائی دارن، و به هر حال آنها اهل نجات و سعادتمند، پس تو نزد خدا از پدرت موسی بن جعفر گرامی تری، زیرا او در دنیا امر خدا را اطاعت کرد،قائم اللیل و صائم النهار بود، و تو امر خدا را عصیان می کنی. و به قول تو هر دو ،مثل هم ،اهل نجات و سعادت هستید. پس برد با تو است، زیرا موسی بن جعفر عمل کرد و سعادتمند شد و تو عمل نکرده و رنج نبرده گنج بردی.علی بن الحسین زین العابدین می گفت:نیکو کار ما اهل بیت پیغمبر دو برابر اجر دارد و بد کار ما دو برابر عذاب.همان طور که قرآن در باره زنان پیغمبر تصریح کرده است.زیرا آن کس از خاندان ما که نیکو کاری می کند در حقیقت دو کار کرده است:یکی اینکه مانند دیگران کار نیکی کرده ، دیگر اینکه حیثیت و احترام پیغمبر را حفظ کرده است.آن کس هم که گناه می کند دو گناه مرتکب شده: یکی اینکه مانند دیگران کار بدی کرده ، دیگر اینکه آبرو و حیثیت پیغمبر را از بین برده است.
آنگه امام رو کرد به حسن بن موسای و شاء بغدادی،که از اهل عراق بود و در آن وقت در جلسه حضور داشت ، و فرمود: مردم عراق این آیه قرآن را :«انه لیس من اهلک انه عمل غیر صالح چگونه قرائت می کنند؟» پاسخ داد یا ابن رسول الله،بعضی طبق معمول :«انه عمل غیر صالح»قرائت می کنند،اما بعضی دیگر باور نمی کنند خداوند پسر پیغمبری را مشمول قهر و غضب خود قرار دهد،آیه را «انه عمل غیر صالح» قرائت می کنند و می گویند او در واقع از نسل نوح نبود.خداوند به او گفت،ای نوح او از نسل تو نیست،اگر از نسل تو می بود من به خاطر تو او را نجات می دادم.
امام فرمود:ابدا این طور نیست ، او فرزند حقیقی نوح و از نسل نوح بود. چون بد کار شد و امر خدا را عصیان کرد،پیوند معنویش با نوح بریده شد. به نوح گفته شد،این فرزند تو ناصالح است از این رو نمی تواند در ردیف صالحان قرار گیرد.موضوع ما خانواده نیز چنین است. اساس کار ، پیوند معنوی و صلاح عمل و اطاعت امر خداست.هر کس خدا را اطاعت کند از ما اهل بیت است،گو اینکه هیچ گونه نسبت و رابطه نسلی و جسمانی با ما نداشته باشد.و هر کس گنهکار باشد از مانیست، گو اینکه از اولاد حقیقی و صحیح النسب زهرا باشد. همین خود تو که با ما هیچ گونه نسبتی نداری، اگر نیکو کار و مطیع امر حق باشی از ما هستی.
1-پاسخ به سئوال مهم است،ایجاد سئوال مهمتر
2-ماهی دادن به نیازمند مهم است،آموزش ماهی گرفتن مهمتر
3-تشویق به موقع مهم است،علت را به فرد گفتن مهمتر
4-خوبی کسی را گفتن مهم است،آموزش چگونه خوب بودن مهمتر
5-عیب کسی را به او گفتن مهم است،عیب خود را پرسیدن مهمتر
6-گفتن به موقع مهم است،سکوت به موقع مهمتر
7-علم و بصیرت مهم است،اندیشه وتدبیر مهمتر
8-خوب گوش دادن مهم است،به کار گیری آنها مهمتر
9-کار را درست انجام دادن مهم است،کار درست انجام دادن مهمتر
10-صداقت و راستی مهم است،مصلحت اندیشی درست مهمتر
11-مدیریت مهم است،رهبری مهمتر
12-من مهم است،ما مهمتر
ترس از شکست
شکست هیچگاه خوشایند نیست ولی در زندگی پرچالش امروز در راه نیرومند شدن،ترس از شکست اهمیت دیرین خود را از دست می دهد.همه شکستها یکسان و مهم نیستند و تا زمانیکه به شخصیت انسان صدمه نرساند، پذیرش آن دشوار نیست ولی برخی شکستها گلو گیر هستند.بخصوص هنگامیکه مردم از کسیکه مدعی توانمندی است، انتظار شکست را ندارند و او را به باد انتقاد تلخ می گیرند.
متاسفانه فرهنگ ما به گونه ای است که شکست خوردگان هرچه پرآوازه تر باشند؛ خشنودی مردم بیشتر است.باید پذیرفت،نه میتوان هرگز از شکست گریخت ونه میتوان مانع ابراز شادی اندک دیگران از شکست خود شد.باید شروع کرد و از خود، شروع کرد و فراموش نکنیم که ساختن و پرداختن به توانمندیها با خودپرستی یکی نیست.
خود پرستی آنست که ادعای برخورداری از چیزی را بکنیم که نداریم. چنین ادعایی ناپسند و تمسخر آمیز می باشد. ساختن و پرداختن به توانمندیها،بیدرنگ به،من و نفس انسانی، بر نمی گردد.در اینجا پای مسئولیت در میان است.بهاء دادن به هوشمندیها را نباید کمتر از نازیدن به نژاد،جنسیت،رنگ و چهره ومو گرفت.باید در راه نشان دادن توانمندی های خود کوشید.ولی به هوش باشیم اگر پنداری از هوشمندی داشتیم،ولی در عمل تحقق پیدا نکرد باید در شناخت خود تجدید نظر کنیم. زیرا پندار بیهوده همراه با نفی آن ترکیبی مرگ آور بوجود می آورد.یعنی بزرگترین دشمن ، خودمان خواهیم بود.
باروخ اسپینوزا می گوید: تنها هدف زندگی اینست که آن باشیم که هستیم و آن بشویم که می توانیم. فرار از خود و تقلید از دیگران،هدر دادن زندگی است.
می گویند پدر وفرزندی وارد باغی شدند،پدر به قصد چیدن میوه بدون اجازه صاحب باغ به بالای درختی رفت،فرزندش که نوجوان با معرفتی بود صدا زد پدر پائین بیا،پدر متوحش شد و خود را جمع کرد و فوراً پائین آمد،پرسید نفهمیدم چه کسی بود که مرا می دید،پسر گفت: کسی از بالای سرت! پدر نگاهی به بالا کرد چیزی ندید، پسر گفت: منظورم خداست که ما فوق و محیط بر همه ماست،چگونه ممکن است از نگاه کردن انسانی وحشت داشته باشی اما از اینکه خدا ترا در هر حال می بیند، وحشت نمی کنی؟ این چه ایمانی است؟!
تو اعجازی
هر ثانیه ای از زندگی ما لحظه ای بدیع وبی نظیر از جهان هستی است.لحظه ای که هرگز تکرار نخواهد شد.وما به بچه هایمان چه می آموزیم؟می آموزیم که دو دو تا می شود چارتا. و این که پایتخت فرانسه پاریس است.
پس چه وقت به آنان خواهیم آموخت که چیستند و کیستند؟
باید به هریک از آنها بگوئیم:
آیا می دانی که تو چیستی و کیستی؟
تو یک اعجازی.
بی همتایی...
در طی تمامی سالهایی که سپری شده هیچ بچه دیگری شبیه تو به دنیا نیامده است...
پاهای تو ، بازوان تو ، انگشتان زبرو زرنگ تو و تمامی حرکات و سکنات تو بی همتا و بی نظیرند...
شاید تو مولانا ، ابو علی سینا و یا چمران دیگری باشی.تو قابلیت شدن هرچیزی را داری، تو اعجازی و وقتی هم که بزرگ شدی آیا می توانی به کسی که همانند خود تو اعجاز دیگری است،صدمه ای برسانی؟
تو باید تلاش کنی...همه باید تلاش کنیم تا جهانی در خور و شایسته کودکان آن بسازیم.
ترس از شکست
شکست هیچگاه خوشایند نیست ولی در زندگی پرچالش امروز در راه نیرومند شدن،ترس از شکست اهمیت دیرین خود را از دست می دهد.همه شکستها یکسان و مهم نیستند و تا زمانیکه به شخصیت انسان صدمه نرساند، پذیرش آن دشوار نیست ولی برخی شکستها گلو گیر هستند.بخصوص هنگامیکه مردم از کسیکه مدعی توانمندی است، انتظار شکست را ندارند و او را به باد انتقاد تلخ می گیرند.
متاسفانه فرهنگ ما به گونه ای است که شکست خوردگان هرچه پرآوازه تر باشند؛ خشنودی مردم بیشتر است.باید پذیرفت،نه میتوان هرگز از شکست گریخت ونه میتوان مانع ابراز شادی اندک دیگران از شکست خود شد.باید شروع کرد و از خود، شروع کرد و فراموش نکنیم که ساختن و پرداختن به توانمندیها با خودپرستی یکی نیست.
خود پرستی آنست که ادعای برخورداری از چیزی را بکنیم که نداریم. چنین ادعایی ناپسند و تمسخر آمیز می باشد. ساختن و پرداختن به توانمندیها،بیدرنگ به،من و نفس انسانی، بر نمی گردد.در اینجا پای مسئولیت در میان است.بهاء دادن به هوشمندیها را نباید کمتر از نازیدن به نژاد،جنسیت،رنگ و چهره ومو گرفت.باید در راه نشان دادن توانمندی های خود کوشید.ولی به هوش باشیم اگر پنداری از هوشمندی داشتیم،ولی در عمل تحقق پیدا نکرد باید در شناخت خود تجدید نظر کنیم. زیرا پندار بیهوده همراه با نفی آن ترکیبی مرگ آور بوجود می آورد.یعنی بزرگترین دشمن ، خودمان خواهیم بود.
باروخ اسپینوزا می گوید: تنها هدف زندگی اینست که آن باشیم که هستیم و آن بشویم که می توانیم. فرار از خود و تقلید از دیگران،هدر دادن زندگی است.
